سد حسن
یا رب الحسین روزی امام حسن وامام حسین علیهما السلام خدمت جد بزرگوارشان رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم شرفیاب شدند و جبرئیل نیز در حضور آن حضرت بود، در آن هنگام جبرئیل یک سیب ویک به و یک انار به دست آن دو بزرگوار داد و آنها با والدین و جد خود پیوسته از آن میوه ها میل میکردند ولی چیزی از آن کم نمی شد ، اما حسین علیه السلام میفرماید : وقتی مادرم فاطمه زهرا سلام الله علیها به شهادت رسید انار مفقود شد و بعد از شهادت پدرم به نیز مفقود شد و سیب نزد برادرم امام حسن باقی ماند ،بعد از شهادت برادرم سیب نزد من بود تا آن موقعی که در کربلا آب را به روی من بستند ، هر وقت عطش بر من غلبه میکرد آن سیب را میبوییدم و آتش تشنگی فرو مینشست امام سجاد علیه السلام میفرماید : پدرم پبش از شهادت این مطلب را فرمود و وقتی به شهادت رسید بوی آن سیب از قتلگاهش میوزید و بوی آن همچنان پس از امام حسین باقیست و هر کس از شیعیان ما بخواهد آن بـــوی خـــوش را استشمـام کـنـــــد باید موقع سحر با اخلاص قبر امام حسین را زیارت کند «نقل به مضمون از بحار الانوار،ج 45،ص 91،حدیث 31»